1. Шаанда хойну дөгерип чиирде, кажаазындан үндүрерде хойнуӊ сегелин тонунуӊ эдээ-биле азы адыжы-биле чода тырткаш, чанында хойга чодар. Ол дээрге өдекте мал-маганныӊ кежиин доктаадыр дээни ол.
2. Хойну кажаадан үндүрүп келгеш, хойнуӊ төжүнүӊ бажындан ыдык дүгүн чулгаш, кажааныӊ эжииниӊ бажынга ызыртып каар. Ол дээрге өдекте мал-маганныӊ кежиин доктаадыр дээни ол.
3. Өстүрүп алганы малын өске кижиге бээрде, хойнуӊ төжүнүӊ бажындан болгаш кудурук дөзү балдырындан дүгүн чула тырткаш, солагай холунуӊ чеӊинче азы хойлаар черинче суп алыр. Ол дээрге малын хүндүлеп, кежиин доктаадып турары.
4. Өг даштынга малды өзээр апарза, хойнуӊ бажын өгнүң эжиинче көрүндүрер. Кажан өгнүӊ иштинге болза, дөр бажынче көрүндүрер. Черге - одаанче көрүндүрер. Ол дээрге малын хүндүлеп, кежиин доктаадып турары.
5. Малдыӊ кежин соярда кайыын оруп (бижек бажы-биле кешти чара кезип алыры) эгелээрде, малдыӊ балдырындан эгелээр. Ол дээрге малын хүндүлеп кежиин доктаадып турары.
6. Хойну өзээрде малдыӊ кежин төш бажындан союп эгелээр.
7. Хойну өзээн соонда, ханныг холун малдыӊ колдуунга азы төжүнүӊ кержээнге аштаар.
8. Хойнуӊ ишти-хырнын ужулгаш, ханын савага куткан соонда, пашта суг хайынмаанда-ла, өске малыныӊ баары ажып, өдектен хону калбазын азы өдекче кирбестеп чер хонар апарбазын дээш, баарны сугар турган.
9. Баарны пашче суккан соонда, тоорганаан (төл савазы) уштур турган. Ону уштурда 5 - 6 хире карыш сигенни чулгаш, төл савазыныӊ оруунга уннаштыр тудуп алгаш: «Сава кеспедим, сиген кестим. Сава долуп, сиген дег, хой өзүп чорзун» деп чалбарыгны кылып тургаш уштур. Ужулган саваны өдекке хөөп каар турган.
10. Төжүн (хооргаш) сөккеш, чаагын дораан адырар, «Кегжени бээр» дээр турган. Молдуруун бажынга арттырып каар.
11. Моюнну сөккеш, дораан пашче сугар. Утказы: «Өөрү маӊнай бербезин» дээни ол.
12. Белиниӊ чыпшыдын хооргаш, белдире кескеш, кевире азыптар. Утказы: «Мал маӊнаган эвес болзун, ээзиниӊ кыйгызын дыӊнап чорзун» дээни ол.
13. Ээгилерин сөгерде оорга-биле ээн эъдин ээги-биле үлештир кезер, ээги бажы сыкпас, чалгыны үревес. Утказы: «Эр ээзиниӊ ооргазы аарып чорбазын» дээни ол.
14. Сүме эъдин сүзүглеп олургаш кезер. Утказы: «Херээжен ээзиниӊ эъдиниӊ аарыыры чиик болзун» дээни ол.
15. Ужа сөөгүн куруглатпас. Утказы: малын хүндүлээни, «Ужуп чоруур кушка малымны дөмейлевес мен» дээни ол.
16. Балдыр сөөгүн (макпалдырны) куруглатпас, балдыр эъдин кожуп кезер. Балдыр эъдин долдур кезерге «Мал-маган өзүп байыыр. Бай керинниг азы күдээлиг болур» дээни ол.
17. Коъш-кыры кожунуң бажын база куруглатпас. «Боду эки чорза-даа, ажы-төлү чадараар» дээни ол. Коъш-кырыны аалдыӊ улуг эр кижизи хемдиир. өскүс эъдин эӊ кырган улуг назылыг кижиге кезип бээр. Сөөгүн «Чок чок-ла дээш, кыры сөөгүн ытка бербес» деп йөрээгеш, хүндүлеп камгалал кылдыр азар. Коъш-кыры – эп-найыралдың, тайбыӊныӊ демдээ.
18. Хойнуӊ кежин чаткаш, кырынче хүл чажар (утказы: кежин ажыглалче кииргени). Кевий бээрге дус азы божа-биле чаап алыр.
19. Дыл бажын тарбыдааш, ытка каап бээр. Утказы: «Аас-дыл чон аразынга эвес, ыт аразынга чорзун» азы аас-дыл чайлап чорзун дээни ол.
20. Төш бажын отка каггаш «буян-кежик доктаап, одум-көзум чаякчым тодуг чорзун» дээн чижектиг чалбарыыр. Оон соонда чемненип эгелээр.
Ынчангаш ук-төөгүвүстен сагып чораан ёзу-чаӊчылдар ол үениӊ чонунуӊ чурумчудуп, кижизидип чорааны дүрүмнери бо. Малдыӊ амы-тынынга чедер хүннер, айлар, үелерни шыӊгыы сагып үнелеп чораан. Тыва кижи мал-маганын төчеглеп чорбаан. Ужа-төш (ак чем) - сагыш-сеткилдиӊ үлежилгезиниӊ чеми болуп чораан. Ол дилег болгаш чөпшээрелдиӊ харыызыныӊ утказы турган.(Холгалаан)